Paulien Sneep

Goed, ik ga ook beginnen aan een verhaal.
Weetje: harry Potter zit in het zelfde jaar en we beginnen ook in het eerste jaar. De personage is zelf verzonnen uit wie ik schrijf.
(het is een voorlopige titel)

Hoofdstukken:
1-De brief van zweinstein
2-Albus Perkamentus
3-De wegisweg
4-Perron 9 3/4
5-De sorteerhoed

1-De brief van Zweinstein.

Paulien keek gespannen voor zich uit door het raam. "Paulientje," zei haar moeder voor de zoveelste keer vandaag, "ze komen heus wel hoor". Paulien zucht en kijkt terug naar binnen. "Maar ik had toch al lang een brief moeten gekregen hebben," moppert Paulien gefrustreerd. "Het is nog maar net 10uur", zei haar mama. Paulien wierp opnieuw een zenuwachtige blik door het raam. Aan de horizon verscheen een stipje dat als maar groter werd. "Ja, mama hij is daar," riep Paulien opgelucht. Ze sprong van tafel en deed het raam open. Een kerkuil vloog naar binnen met om zijn poot een brief. Paulien maakte de brief zo snel mogelijk los en begon hem te lezen:

Beste Paulien


Hierbij delen wij u mee dat u op 1 september 2009 naar Zweinstein hogelschool voor hocus pocus en hekserij mag komen. Dit is dan ook uiterst belangrijk. Maar laat ik verder gaan op je benodigd heden:

1 toverstaf
1 ketel standaardmaat 2
1 set glazen of kristallen flesjes
1 telescoop
1 set koperen weegschalen


Natuurlijk moeten deze leerlingen ook boeken hebben zoals:

Het Standaard Spreukenboek Niveau 1 door Miranda Wiggelaar
De Geschiedenis van de Toverkunst door Mathilda Belladonna
Theoretische Grondslagen de Magie door Adalbert Zwatel
Gedaanteverandering: een Boek voor Beginners door Emeric Morfo
Duizend Magische Kruiden en Paddestoelen door Philippa Zwam
Magische Brouwsels en Drankjes door Arsenuis Grein
Gabeldieren en Waar Ze Te Vinden door Newt Scamander
De Zwarte Kunsten: Een Handboek voor Zelfbescherming door Quitnten Tondel

Mogen wij u er aan herinneren dat de eerste jaars geen bezemstelen mogen bezitten.

En een uniform mag natuurlijk niet te kort komen:

1. drie effen werkgewaden (zwart)
2. één effen puntmuts (zwart) voor schooltijd
3. één paar beschermende handschoenen (drakenhuid of soortgelijk)
4. één wintermantel (zwart, met zilveren speld)
N.B.: Alle kledingstukken moeten van naamlabels zijn voorzien


Als u op 1 september vertrekt doe dat dan via perron 9¾ daar wacht de Zweinstein expres als je uitstapt kom je dan in het dorpje Zweinsveld en word je samen met de andere leerlingen begeleid naar Zweinstein.

Vriendelijke Groet Professor Perkamentus schoolhoofd van Zweinstein.


"yes," riep Paulien en ze omhelsde haar moeder. Papa kwam van de trap gestormd en keek naar zijn dochter. "Proficiat," zei hij en hij omhelsde haar stevig. "Mama gaan we al naar de wegisweg", vroeg Paulien zenuwachtig. Mama knikte en zei: "Goed maar eerst heb ik nog een afspraak met iemand en ik wil dat je mee gaat". Paulien keek haar moeder aan. "Maar mama ik wil nu naar de weg is weg," zei Paulien ongelovig. "Straks," zei mama, "maar eerst gaan we naar Perkamentus". "Perkamentus," vroeg Paulien?

2-Albus Perkamentus

Paulien keek haar moeder vragend aan. "Perkamentus," vroeg ze opnieuw. Haar moeder knikte. Ze nam Paulien bij haar arm en ging naar buiten. Paulien keek naar haar moeder. "Mama ik wil niet verschijnselen," zei Paulien en ze dacht al weer aan dat dwangbuis gevoel. Haar moeder nam haar vast en Paulien voelde een snok, ze kon nog maar amper ademhalen ze voelde zich benauwt en haar adem kon ieder moment op zijn. Net op het moment dat ze geen adem niet meer had verdween het gevoel. Paulien haalde opgelucht adem. Haar moeder had haar nog nooit mee genomen naar een afspraak. Paulien keek om zich geen en zag een klein cafétje voor haar De lekke ketel stond er op het naam bordje. Mama nam haar mee naar binnen. Al snel kwam de waard naar mama toe. "Mevrouw Kransens," sprak hij beleeft. Mama knikte. Paulien was het al gewoon dat haar mama werd aan gesproken met mevrouw maar het was toch even wennen. "En is alles goed op het ministerie", vroeg de waard. "Ja, dankjewel tom", zei moeder. "Wat,.... begon tom de waard. "Nee, niets Tom ik heb een afspraak met Perkamentus", zei mama en ze richte zich tot Paulien terwijl de waard met gebogen rug wegschoof. “Mama waarom neem je me mee naar jou afspraak”, vroeg Paulien. “Ik vind dat je dit moet weten waar over dit gaat”, zei Mama. Paulien keek haar niet begrijpend aan meestal als ze vroeg wat er gebeurd was op haar werk en waar over het daar allemaal ging kreeg ze een uitbrander. De deur van de Lekke ketel ging open en perkamentus staptte naar binnen. “Goeiemorgen,” zei hij beleefd en hij haf mama een hand. Hij knikte naar mij en zei: “Ik dacht al dat je haar zou meebrengen”, zei Perkamentus. Paulien keek niet begrijpend hoe kan hij nu weten als mama mij ging mee brengen of niet. Mama glimlachte. “Ik vond dat ze moest weten waar over het hier ging”, zei ze en ze haalde een blad tevoorschijn. "Zoals je weet is het een zeer belangrijk jaar," zei Perkamentus. Mama knikte begriijpend. "Ik zou willen dat er niet te veel aandacht word gevestigd hier op in de media," vervolgde Perkamentus. Mama knikte opnieuw en Paulien keek haar moeder niet begrijpend aan. Waarover ging dit vroeg ze zich af en ze keek opnieuw naar Perkamentus. "Harry Potter is een jongen als een ander", zei Perkamentus. Paulien begreep het meteen en haalde diep adem. "Zit Harry Potter in mijn jaar," vroeg ze en ze keek naar Perkamentus. Perkamentus knikte. "Fijn dat je het zo snel begrijpt", zei hij. Mama glimlachte naar Paulien terwijl Paulien aandachtig begon te luisteren. "Ik zou willen dat Harry Potter een normale intrede kan maken hier op onze school," zei Perkamentus, "en dat ook zonder dat de ochtendprofeet er vol van staat. "Deze jongen weet waarschijnlijk maar amper wie hij precies is en kent de naam ook niet van Voldemort". Mama rilde en keek Perkamentus recht in de ogen. In Perkamentus zijn ogen lichtte het blauw op alsof ze gedachten aan het wisselen waren. "Oh, en ook," zei Perkamentus voor hij opstond. "Paulien, veel succes op school," zei Perkamentus, Paulien keek niet begrijpend maar knikte. Moeder stond ook op en knikte naar Paulien. "Kom we gaan inkopen gaan doen."

3-De wegisweg

"Ga jij een gewaad gaan kopen", vroeg haar moeder, "dan haal ik je boeken, je toverdrank ingrediënten en een ketel." Paulien knikte en liep naar een klein winkel in het straatje. "Madame Mallekins gewaden", las ze in zich zelf. Ze stapte naar binnen en keek rond zich heen. De winkel stond vol met rekken waar kleren aangingen en ook stofjes. In het midden van de zaak stonden twee stoelen. Op een van de twee stoelen zat een blonde jongen met een spits gezicht. De mevrouw van de winkel leidde Paulien naar de tweede stoel en een meetlint begon haar armen, benen, lichaam... te meten. De jongen met het bleke gezicht keek haar minachtig aan, maar toen hij sprak klonk zijn stem verrassend vriendelijk, zelfs vlijerig. "Hoi", zei hij, "ik ben Draco, Draco Malfidus". Paulien knikte. Ze had al veel over de Malfiddusen gehoort. Volgens haar vader was het een uitstekende familie. "Paulien", zei Paulien. "Op welke afdeling denk je dat je komt?"vroeg hij. "Ik weet niet", zei Paulien eerlijk," ik hoop dat ik in Griffoendor kom, maar mijn papa zat in Zwadderich en wil liever dat ik in Zwadderich kom. Volgens mijn mama maakt het niet veel uit. Zij zat vroeger in Griffoender en ze zegt dat ze het helemaal niet erg vindt als ik in een andere afdeling terecht kom", vervolgde Paulien. Draco zweeg even en antwoorde dan: " ik hoop dat ik in Zwadderich kom. Heel mijn familie zat daar, in tegenstelling tot jou familie",vervolgde hij kil, "zouden mijn ouders het wel erg vinden als ik niet in Zwadderich terecht kom, maar ja... Mijn familie is dan ook wel zeer zuiver van bloed enzo... Je snapt het wel". Paulien knikte, "dat heb ik al regelmatig gehoort", mompelde ze. "Wat zei je," vroeg Draco beleefd maar toch met een vleugje kilheid in zijn stem. "Niets", zei Paulien snel. "Wat is jou favoriete zwerkbalteam", schakelde hij naar een ander onderwerp over. "Cambridge cannons", antwoorde Paulien stug. Ze vond dat Malfidus behoorlijk irritant werd. "Ik ben klaar liefje", zei mevrouw Mallekin vriendelijk. Paulien stond dankbaar op, blij dat ze niet meer in het gezelschap van Draco Malfidus moest zijn. Ze betaalde en stapte de winkel uit. Haar mama wachtte al op haar. "En," vroeg ze," ik zie dat je al kennis hebt gemaakt met een medeleerling." Paulien zuchtte. "Draco Malfidus", zei ze kort. "Ooooh," zei haar moeder, "ik dacht al dat ik Narcissa hier had zien rondlopen. Je vader dacht ook al dat Lucius zijn zoon naar Zweinstein ging gaan alhoewel hij getwijfeld zou hebben tussen Klamfles en Zweinstein. Lucius vindt Perkamentus nu eenmaal niet zo'n goed schoolhoofd". Paulien knikte alleen maar en zweeg. Ze snapte niet waarom haar moeder zo vriendelijk was tegenover Lucius en Narcissa. Lucius was notabene een volgeling van Voldemort geweest. Paulien onderbrak haar gepeins opstandig. En je eigen vader dan, dacht ze hij is ook... Haar aandacht werd afgeleid door een winkel waar krassende geluiden uit opstegen. "Kom", zei haar moeder. "We gaan een uil voor je kopen en straks kopen we een toverstok". Paulien glimlachte bij de gedachte dat ze haar eigen toverstok zou hebben. De rest van de dag dacht ze niet meer terug aan Lucius, Narcissa of Draco Malfidus. Ze was vastbesloten haar dag niet te verpesten met overgepeins.

4-Perron 9 3/4

Paulien duwde haar karretje onhandig vooruit. Ze voelde een traan opkomen in haar ogen. Haar vader kneep in haar schouder. Paulien voelde zich leeg vanbinnen. Op de wegisweg was ze nog zo gelukkig geweest, maar nu. Ze mistte haar moeder nu al, maar probeerde het niet te laten merken. haar moeder moest van ochtend al vroeg naar het ministerie. Ze moest een zekere Mathilde ofzo gaan intervieuwen in Goderics Eind. Paulien haalde diep adem en liep verder. haar vader liet haar schouder los en glimlachte vriendelijk naar haar. "Ik moet nu gaan, vindt je het?" vroeg haar vader bezorgd. Paulien knikte vastberaden. Paulien liet haar vader los en liep vastbesloten op het hek af tussen perron 9 en 10. Ze stapte er op af en voelde haar karretje door het hek glijden. Ze ving een laatste glimp op van haar vader en zag hem dan verdwijnen tussen de massa. Het restje van haar karretje gleed nu door het hek en zij zelf ook. Het terrein veranderde meteen. Er stonden honderden mensen op het perron. Moeders en vaders die afscheid namen van hun kinderen, ze onderscheidde tussen de dikke pak rook van de zweinsteinexpres een groot gezin. Ze herkende meteen Ron wemel, zijn knalrode haar viel meteen op. Ze onderscheidde ook Fred, George, Ginny en Percy Wemel. Een beetje verder stonden mevrouw en meneer Wemel. Haar moeder vertelde vaak over de Wemels, ze zei altijd dat het een heel vriendelijke familie was. Ze kende Arthur Wemel vanop het ministerie. Mevrouw Wemel zag haar en glimlachte vriendelijk naar haar. Paulien lachte terug. Ze gingen vaak de zondag gaan eten bij de Wemels, maar alleen zij en haar moeder. Haar vader wou nooit mee. Hij zij ook dat het beter was, dat niemand wist dat hij haar vader was. Zeker op Zweinstein. Paulien was er niet tegen in gegaan. De Wemels en hun kinderen kenden Paulien en haar moeder goed, maar wie de vader was wist bijna niemand. Behalve de Malfidussen dan. Daar gaan haar ouders vaak naartoe in de zomervakantie. Paulien weigerde dan altijd om meet te gaan. Zeker toen ze de achtergrond geschiedenis van hen kende. Vooral Lucius Malfidus moest ze niets van hebben. Ze keek wat verder en zag inderdaad een beetje verder de Malfidussen staan. Narcissa zag haar en kwam op haar toegelopen. Paulien zocht wanhopig een uitgang, maar ze zag niets. "Jij bent vast Paulien, je vader en moeder zeiden al dat je hier alleen ging staan", zei ze moederlijk. Paulien glimlachte ongemakkelijk. "Zal ik je voorstellen aan mijn zoon, Draco Malfidus, hij staat daar", ze wees naar de blonde jongen bij Lucius. Paulien schudde krampachtig haar hoofd. Narcissa glimlachte begrijpend: "Ik zou maar instappen als ik van jou was. De trein vertrekt zo." Paulien keek naar het perron en merkte dat het grootste deel van de kinderen al in de trein zat. Paulien vertrok haastig, blij dat ze een excuus had om niet met langer met Narcissa te babellen. Ze sleepte haar hutkoffer in de trein. "Doe de groeten aan je vader", riep Narcissa nog, maar Paulien verdween al op het hangpad. Ze keek rond, er was geen enkele coupe meer vrij. In de laatste coupe zaten 3 jongens. Een van die jongens was Draco Malfidus. Paulien wou zich haastig omdraaien. Maar Draco had haar al gezien en hijd deed teken dat ze binnen bij hen moest komen zitten. Paulien zag geen uitweg en ging daarom naar binnen. "Hoi", zei Malfidus. Paulien snapte niet dat Malfidus nu ineens zo vriendelijk deed, maar ze vermoedde dat zijn moeder en vader al hadden gezegd wie ze precies was en vooral wie haar vader was. Malfidus knikte alsof hij haar onuitgesproken gedachten wilde beantwoorden. "Dit zijn Vincent Korzel en Karel Kwast", en hij wees op de twee logge types die voor hem zaten, ze zagen er behoorlijk dom uit. Dooddoeners maatjes schoot het door haar hoofd. "Volgens mijn vader is je vader een voortreffelijk..." maar voor Malfidus zijn zin kon voltooien trok Paulien hem mee de coupe uit en sloot de deur achter hen. "Je zegt aan niemand wie mijn vader is," siste ze kwaad en buiten zinnen. Malfidus keek haar geschrokken aan. "Oké, sorry," stotterde hij verbaasd. Paulien knikte alleen maar en ze stapten de coupe terug binnen.